Każdego ranka postanawiam ćwiczyć się w pokorze, a wieczorem stwierdzam, że popełniam jeszcze bardzo wiele uchybień z powodu pychy; na ten widok ogarnia mnie pokusa zniechęcenia, ale wiem, że to zniechęcenie także jest pychą; chcę więc, mój Boże, na Tobie samym opierać moją nadzieję.

św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza

Chrześcijańska nadzieja to prawdziwy skarb. Wraz z miłością i wiarą wyznacza nieomylny i jedynie słuszny kierunek rozwoju człowieka. Złożona w samym tylko Bogu okazuje się źródłem sił zdolnych pokonać wszelkie przeciwności. Żaden człowiek nie może dać tego, co niesie ze sobą całkowite powierzenie się rękom Stwórcy. ”Całą moją nadzieję złożyłam w samym Bogu – pisze święta Teresa od Dzieciątka Jezus. – Przekonałam się, że lepiej uciekać się do Niego niż do Jego świętych”. Nadzieja posiada pewność ostatecznego zwycięstwa dobra nad złem. Pełna jest ewangelicznych motywów dla zmagań codzienności. Dostarcza im nadprzyrodzonego sensu. Nie ma przeciwności, której by nie przetrzymała. Skłonna jest też do poświęceń. Nadzieja posiada pewność, stąd wieści wszem i wobec, że nigdy nie ustanie miłość Boga do człowieka. Nigdy też nie zabraknie człowiekowi zdolności do miłowania. Jeśli tylko zechce kochać.