To, co czyni koroną stworzenia i podobnymi do Boga, to umiejętność kochania. Powinniśmy kochać nade wszystko Tego, który nas stworzył i obdarował tą umiejętnością, a także kochać tych, którzy zostali podobnie jak my stworzeni na obraz i podobieństwo samego Boga. Ubóstwiając stworzenie, czyli kochając je w sposób nieuporządkowany, mijamy się z powołaniem, które wyznaczył nam Bóg. Człowiek staje się tym, co kocha. Jeżeli kierujemy pragnienia ku małym rzeczom, sami karłowaciejemy. Z drugiej strony, „nie rzuca się pereł przed świnie”. Czy pozwolimy, by nawet odrobina drogocennych pereł Miłości Bożej wylądowała w świńskim gnoju? Wiele jest powodów, dla których skłaniamy się ku stworzeniom. Być może droga wiary jest dla nas czasem za ciężka. Nie czujemy Boga tak, jak byśmy chcieli. Ten, który się przed nami ukrył, chce wypróbować naszą miłość. Możemy jednak być pewni, że gdy zaczniemy opadać z sił, przyjdzie nam z adekwatną pomocą i nas wesprze, a kiedy trzeba, pomoże także wstać.