Wiem, o mój Boże, że uniżasz duszę pyszną, ale tej, która się upokarza, dajesz chwalebną wieczność, chcę więc stawać na ostatnim miejscu i dzielić Twoje upokorzenia, aby mieć z Tobą udział w Królestwie niebieskim.

św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza

Królestwo niebieskie, które stanie się naszym udziałem po śmierci, jest całkowicie darem Boga. Życie w nim polegać będzie na uczestnictwie w naturze Boga, na sposób, jaki jest właściwy każdemu z nas. Nie będzie to bycie gdzieś blisko Niego, ale życie tym, czym On żyje, i posiadanie tego, co On posiada. Ze swej natury świat ten jest wieczny. Nie posiada żadnych ograniczeń czasowych ani przestrzennych. Jest też światem świetlistym. Jego duchowe światło, zupełnie inne od znanych nam doczesnych świateł, jest nierozerwalnie związane z chwałą Boga i wszystkich Jego stworzeń uczestniczących w Jego Bóstwie. Piękno tego świata jest przede wszystkim pięknem Boga, ale także pięknem zasług, które zgromadzili wszyscy jego mieszkańcy. Każdy z nas wniesie w to wieczne życie jedyny i niepowtarzalny odcień piękna ukształtowany w nim przez Stwórcę. Wszyscy, którzy staną się godni wejść do królestwa Jezusa, będą uczestniczyć w niemającym już końca wzrastaniu, obejmującym wszystkie aspekty człowieczeństwa, a szczególnie miłość i poznanie. To królestwo nie zna bezruchu i stagnacji. Nowy świat cechować się będzie szczególnego rodzaju atrakcyjnością. Nic nas w nim nie znudzi. Będzie to nieustannie ten sam świat, a jednak każdej chwili ukazujący nowy i porywający aspekt piękna.