Dlatego nazywa tu wiarę schodami i to tajemniczymi, bo wszystkie jej zasady i artykuły są tajemnicze i zasłonięte tak dla wszystkich zmysłów, jak i dla rozumu. Z tego powodu dusza pozostaje w ciemnościach względem naturalnego światła zmysłów i rozumu, wychodząc poza wszelką granicę natury i rozumu, aby wznosić się po tych schodkach wiary, które sięgają i przenikają aż do głębokości Bożych. Dlatego też mówi dalej, że szła osłoniona, gdyż postępując drogą wiary, zmieniła ubiór i przyrodzony sposób noszenia się na boski. Jest zaś przebrana dlatego, by nie była poznana i wstrzymana ani przez rzeczy doczesne, ani przez rozum, ani przez szatana. Kto bowiem idzie przez wiarę, temu żadna z tych rzeczy nie zaszkodzi.
Prawdy wiary nie dlatego są niepojęte dla ludzkiego rozumu, że są abstrakcyjne i irracjonalne. Wprost przeciwne. Dotyczą one Boga, spraw naszej duszy. Chcąc je poznać, trzeba zbliżyć się do nich z czystym i pokornym sercem. Tylko takim Bóg odsłania swoje tajemnice. Droga do Niego wiedzie przez ciemność. Nasze zmysły i intelekt, nawet bardzo bystry i rozwinięty, nic nie pomogą. Trzeba zaufać i dać się prowadzić. Wiara jest jak schody. Im bardziej zejdziemy w głębiny pokory, im bardziej poznamy przepaść naszych ciemności, tym bardziej zrozumiemy, jak bardzo potrzebujemy Boga. On rozświetla nasze ciemności blaskiem miłości i prawdy. Poznawszy Boga, nie będziemy już mogli żyć i myśleć tak, jak dotychczas, i chodzić tymi samymi drogami.
Odszedł do Boga w Karmelu
1922 † o. Julian od Najśw. Sakramentu (Maj)