1 września 2021
Dzisiejszej Eucharystii przewodniczył nasz Ojciec Generał. Oto niektóre myśli z jego homilii: człowiek wewnętrzny jest niczym horyzont; zmierza bezpośrednio ku wnętrzu, ale to jest owoc drogi. Człowiek wewnętrzny jest ogołocony i uczestniczy w radości Boga. Umiłowany przez Chrystusa i Ojca, jest także człowiekiem wspólnotowym.

Cały dzień poświęciliśmy na słuchanie naszych młodszych współbraci, czyli w wieku około 40 lat. To było właśnie wyzwanie tego dnia: słuchanie. Ten dzień to jedna z nowości naszego Kapituły. Definitorium generalne zaprosiło dziewięciu Braci z całego świata do jednodniowego uczestniczenia w Kapitule, aby w konkretny sposób podzielić się z nami dwoma wyzwaniami lub problemami specyficznymi dla ich obszaru geograficznego, a także dwiema propozycjami odnowy Zakonu. Byli z nami 3 bracia z Europy, 2 z Azji, 2 z Afryki, 1 z Ameryki Północnej i 1 z Ameryki Południowej.

Każdy z naszych młodszych braci miał 20 minut, aby podzielić się z nami swoimi oczekiwaniami i aspiracjami, trudnościami i pytaniami.  Robili to z ufnością, szczerością i życzliwością.  Po każdym ich wystąpieniu następował dialog z kapitułą.  Zgromadzenie potraktowało poważnie ich słowa i „prowokacje” odpowiadając z taką samą ufnością, życzliwością i… „prowokacją”.

Godnym uwagi elementem tego dnia była zauważalna postawa jedności, która przewijała się przez wszystkie wypowiedzi  naszych młodszych braci, niezależnie od ich geograficznego obszaru pochodzenia. Wymieniamy tylko trzy aspiracje, które są jednocześnie wyzwaniem: życie w zażyłości z Bogiem, życie wspólnotowe, formacja początkowa i stała.

Na koniec dnia Ojciec Generał podziękował naszym młodszym współbraciom za ich „odwiedziny” i refleksje.  Miło było rozmawiać z nimi, a nie tylko o nich. U początków tej Kapituły przypomniało nam to o pięknie powołania i o tym, że my również pracujemy tutaj dla nich.

Tłum. O. Andrzej M. Cekiera OCD, za: www.carmelitaniscalzi.com