Gdy tak trudno i prawie niepodobna nieść pomoc i przynieść ulgę cierpiącym, zostaje tylko błagać Boga dla nich o ten pokój duszy poddanej Bogu i z Nim pojednanej.

św. Rafała od św. Józefa (Kalinowski)

Cierpienie zostaje człowiekowi przez Boga zadane. To ważne zadanie uświadamiają nam święci wszystkich minionych wieków. Ojciec Pio założył ”Dom ulgi w cierpieniu”. Ta nazwa mówi o obowiązku dokładania wszelkich starań, by zmniejszać ludzkie cierpienia. Słowo ”ulga” każe nam jednak spojrzeć realistycznie na nasze możliwości w konfrontacji z cierpieniem. Świątobliwy kapucyn nie założył ”Domu likwidacji cierpienia”. Tylko w niewielkiej części działania człowieka likwidują cierpienie. Nader często medycyna dochodzi do granic swej skuteczności, a lekarzom pozostaje bezradnie patrzyć, jak choroby kontynuują swą ekspansję tam, gdzie nie sięgają już ludzkie możliwości. Właśnie w takich okolicznościach czeka nas podjęcie ważnego kroku – całkowitego zdania się na Boga. Pisarze duchowi nazywają go świętą rezygnacją. Przymiotnik ”święta” jest tutaj konieczny, ponieważ samo słowo ”rezygnacja” wskazuje na poddanie się, któremu brakuje już nadziei. Święta rezygnacja jest postawą diametralnie różną od tamtej. Oznacza całkowite powierzenie się rękom Boga bez żadnych zastrzeżeń co do długości trwania trudnego doświadczenia, jego okoliczności i natury.

Odeszli do Boga w Karmelu

1961 † o. Hieronim od św. Michała (Pszczółka)
1980 † o. Stanisław od Dzieciątka Jezus (Łaś)
1995 † o. Mieczysław od Ducha Świętego (Woźniczka)