Przez etos zawodu rozumiemy stałą postawę duszy, albo ogół sprawności, które występują w życiu zawodowym człowieka jako kształtująca go od wewnątrz zasada. Będzie można o nich mówić tylko wtedy, gdy życie zawodowe ma rzeczywiście określony, jednolity charakter – taki przy tym, którego mu nie narzucono od zewnątrz, przez prawa dotyczące samej pracy lub przez przepisy zewnętrzne – ale który ma swe moralne źródło wewnątrz. Wierność obowiązkom, sumienność są takimi właśnie stałymi postawami duszy, które mogą być miarodajne dla etosu zawodu.
Dużo się dzisiaj mówi dużo o etyce zawodowej. Czym ona jest? Św. Teresa Benedykta udziela bardzo trafnej odpowiedzi. Podkreśla, że to wewnętrzna postawa. Sumienność czy pracowitość wypływa z usposobienia i nastawienia człowieka, kiedy zostają przez człowieka zinterioryzowane. Choć chyba w każdej epoce był z tym problem, dziś cechy te świadczą o heroizmie, czy wręcz świętości kogoś, kto postępuje zgodnie z nimi. Są męczennicy, którzy przelali krew za wierność pewnym zasadom, wierność Chrystusowi, ale coraz głośniej mówi się też o białym męczeństwie, czyli heroicznej wierności obowiązkom swojego stanu, wiernym ich wypełnianiu dzień po dniu w perspektywie najważniejszej powinności wobec Boga.
Odszedł do Boga w Karmelu
1943 † br. Bernardyn od św. Józefa (Pigłowski)