Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi! Aniołowie są moi, Matka Boża jest moja, wszystkie rzeczy są moje, i sam Bóg jest moim i dla mnie, gdyż Chrystus jest mój i wszystek dla mnie! Czegóż więc pragniesz, duszo moja? Wszystko jest twoje i wszystko dla ciebie.

św. Jan od Krzyża

Niebo i jego bogactwa stoją otworem dla każdego, kto chce być kochany i potrafi kochać. Żyć życiem Boga to doświadczać i mieć za swoją – na miarę osiągniętej przez nas podczas doczesnego życia pełni – Jego miłość, wiedzę, piękno, świetlistość, nieograniczone twórcze możliwości, zdolność udzielania się, wolność, nieskończoną i nieograniczoną czymkolwiek przestrzeń istnienia, nieustanną aktywność, wolność od cierpienia, trudu, zatroskania o innych. Nieskończone przymioty Boga stają się własnością człowieka. Sposób, w jaki żyje Bóg, staje się sposobem życia człowieka. Wielkości, piękna i szczęścia tej tajemnicy nigdy nie da się wypowiedzieć w tym życiu. Również w samym niebie będzie ona powodem niekończącego się dziękczynienia i uwielbienia kierowanego ku Bogu przez Jego dzieci.

Odeszli do Boga w Karmelu

1930 † o. Romuald od św. Eliasza (Kućka)
1997 † o. Bonifacy od Wszystkich Świętych (Karpiński)
2004 † o. Symplicjusz od św. Teresy od Dzieciątka Jezus (Bałys)