Może wydawać się dziwne, że podczas mszy, gdzie niebo łączy się z ziemią, Świętej został ukazany przeciwnik Boga. Być może zdarzyło się to dlatego, że aby przyjąć tak trudną prawdę, człowiek musi być obdarzony mocą z wysoka. Jeszcze bardziej przerażająca może być prawda o tym, jak wielu ludzi wpada w zastawione przez złego sidła, jak wielu daje się zwieść. Pocieszającym nas fakt, że boski Ogrodnik nigdy nie zaprzestaje pracy nad naszym oczyszczeniem i uświęceniem. Nie cieszy jednak, że po oczyszczeniu tak mało zostaje tego, co dobre i szlachetne. Nie należy popadać w zbytni pesymizm. Trzeba umieć podziękować Bogu nawet za tę odrobinę dobra, które w nas znalazł, ufając jedynie Jego dobroci, miłosierdziu i mocy, że znalazłszy w nas tak mało bezinteresownej miłości, będzie w stanie wznieść przepiękną budowlę naszego życia. Podobnie jak z najmniejszego ziarnka wyrasta olbrzymie drzewo, a odrobina kwasu potrafi zakwasić całe ciasto, tak my, pomimo swej jałowości, przy Bożej i ludzkiej pomocy będziemy mogli wyhodować na glebie naszego serca roślinę wiecznie zieloną, rodzącą świeże, nadające się do spożycia owoce.