Piątek 3. tygodnia Wielkiego Postu

Osoba ta mówi, że mocą czynów i przez częste przywoływanie umysłu do trwania w obecności Bożej wytworzył się u niej nawyk polegający na tym, ze natychmiast, gdy tylko jest wolna od swoich zewnętrznych zajęć, a nawet często wówczas, gdy jest w nie najbardziej zaangażowana, jej umysł, czyli inaczej najwyższa część duszy, wznosi się bez żadnego starania z jej strony i pozostaje jakby w zawieszeniu, trwale zatrzymany w Bogu, ponad wszelkimi rzeczami, jako w swoim centrum i miejscu odpoczynku. Prawie zawsze trwa w tym zawieszeniu swego umysłu, któremu towarzyszy wiara i to jej wystarcza. Ten sposób życia nazywa aktualną obecnością Bożą, która obejmuje wszystkie inne rodzaje obecności i o wiele więcej, w taki sposób, że osoba ta żyje teraz tak, jakby na świecie był już tylko Bóg i ona. Wszędzie rozmawia z Bogiem, prosi Go o to, czego potrzebuje, i bez przerwy raduje się z Nim na tysiące sposobów.

Brat Wawrzyniec od Zmartwychwstania  OCD, Maksymy Duchowe, roz. 5,22

Odeszli do Boga w Karmelu

1988 † br. Ludwik od Dzieciątka Jezus (Sikora)
2015 † o. Oleg od Trójcy Świętej (Kondratiuk)