Bóg stworzył wszystkie rzeczy z wielką łatwością i szybkością i pozostawił w nich jakiś ślad swej wielkości. Nie tylko bowiem dał im z niczego byt, lecz również ozdobił je niezliczonymi przymiotami i wdziękami, upiększając je z przedziwnym ładem i wzajemną zależnością jednych od drugich. Wszystko to zaś uczynił przez swą Mądrość, przez którą je stworzył, tj. przez Słowo, swego jedynego Syna. I trzeba pamiętać, że przez tę postać swego Syna patrzy Bóg na wszystko stworzenie i tym samym daje stworzeniom byt naturalny, przymioty i dary naturalne oraz sprawia, że są piękne i doskonałe.
W chrześcijańską wiarę wpisane jest przekonanie, że wszystko pochodzi od Boga. Trudniej nam jednak przyjąć, że wszystko, co Bóg stworzył, było piękne i dobre; że zadaniem stworzenia jest chwalić swego Stwórcę i Pana. Chaos nie był początkiem wszystkiego, jak głoszą liczne mitologie. Bóg stworzył wszystko jako dobre, piękne i pełne harmonii. Harmonia przejawia się również w tym, że poszczególne elementy wzajemnie się uzupełniają. Wszystko jest sobie nawzajem potrzebne. Świat jest od początku uporządkowany. Nosi w sobie odblask doskonałości, świętości i dobroci Boga. W najgłębszym sensie nie jest dziełem przypadku. Wszystko w nim było i jest poddane Bogu. On spogląda na świat z wielką miłością, tak jak od wieków patrzy na Swego Jednorodzonego Syna.
Odszedł do Boga w Karmelu
1902 † o. Jozafat od św. Józefa (Styczeń)
2006 † o. Brokard od Najśw. Serca Jezusowego (Krupnik)