Św. Teresa od Dz. Jezus miała dobrą intuicję, że największym szczęściem i gorącym pragnieniem Jezusa nie jest „siedzieć” w niebie, ale mieszkać wśród ludzi. Nasz Zbawiciel nie zadowala się nawet tym, że mieszka w tylu kościołach i kaplicach. Jego rozkoszą jest mieć mieszkanie w ludzkim sercu, czystym i bez reszty Mu oddanym. Na świecie cały czas szaleją wichry, sztormy zła i grzechu. Ludzie wiedzą, że gdy zbliża się burza, trzeba szukać schronienia. Ta burza wywołana przez grzech, będzie trwać aż do skończenia świata. Chyba jednak za bardzo się do niej przyzwyczailiśmy. Coraz mniej ludzi zwraca na to uwagę. Jeszcze mniej myśli o Jezusie, o Jego pragnieniach i marzeniach. Ten, który przyjął ludzkie ciało, wszedł w nasz ludzki świat, oczekuje od nas współczucia, zwykłej ludzkiej życzliwości i dobroci.