Wiara pozwala nam stać się jednością z Chrystusem, jak łączy członki ciała z głową, i włącza nas w nurt Jego życia. Tym sposobem wiara w Ukrzyżowanego – żywa wiara, idąca w parze z miłującym oddaniem – jest dla nas bramą do życia i początkiem przyszłej chwały; dlatego Krzyż stanowi nasz jedyny tytuł do chluby.
Lubimy się generalnie chwalić różnymi rzeczami, bądź ludźmi, których znamy. Powodem naszej dumy, zadowolenia z siebie mogą być umiejętności, zdolności, intratna praca, pozycja, posiadane dobra. Chwalimy się sukcesami bliskich, krewnych, czy znajomościami z wpływowymi ludźmi. Dobrze, że zauważamy to i potrafimy docenić. Jest to jednak ulotne. Czas, wcześniej czy później, nas tego pozbawi. Chrześcijaństwo nie zakazuje nam chwalenia się, czy odczuwania dumy i radości. Powodem radości winno być Wcielenie Chrystusa i Jego odkupieńcza męka na krzyżu, podjęta dla nas z miłości. Przez nią właśnie przyniósł nam zbawienie, a sam krzyż stał się dla ludzkości kluczem do bram nieba. Chciejmy tylko Chrystusa w tym naśladować – w gorącej, bezinteresownej miłości, niecofającej się przed cierpieniem i w oddaniu bez reszty woli Ojca, który jest w niebie.