Wyrażenie „bezpański pies” brzmi bardzo pejoratywnie. Nie jest dobrze być niczyim. Nikogo nie obchodzić, to dla człowieka największa tragedia. Dlatego ludzie tak bardzo zabiegają o uwagę. Nieraz są zdolni nawet wywołać skandal, by choć przez moment oczy innych były w ich stronę zwrócone. Gdy odkryło się miłość Bożą; to, jak bardzo, mimo naszych słabości i grzechów, jesteśmy dla Boga ważni, sława, uwaga czy aplauz, które daje świat i inni, przestają mieć dla nas znaczenie. Chcemy raczej, by to inni zostali docenieni. Widzimy siebie w pokorze, czyli prawdzie – w prawdzie Bożej: z jednej strony jako słabych grzeszników, z drugiej – wiemy, że właśnie tacy jesteśmy bezwarunkowo, niezasłużenie przyjęci i kochani przez Boga. To nam w zupełności wystarczy; jesteśmy prawdziwie u-bodzy: wiemy, że całe nasze bogactwo i wartość mamy od Boga.