Czwartek 5. tygodnia wielkanocnego

Wszechobecny hałas współczesnego świata wywołuje pragnienie milczenia w sercach coraz liczniejszej mniejszości. Nasz zakon oferuje milczenie wszystkim, którzy go pragną. Oczywiście nasze klasztory dadzą odpowiedź na tę rosnącą potrzebę pod warunkiem, że będą autentycznymi oazami pokoju i milczenia. Ludzie przekraczający progi naszych klasztorów powinni odnieść wrażenie, że zostawiają za sobą hałaśliwy świat i wkraczają w zupełnie inny, nowy świat, w świat pokoju.

Święta Elżbieta od Trójcy Świętej miała szczególny charyzmat milczenia. Wywyższała milczenie i stale do niego powracała w swoich listach. Karmelitanka „jest złakniona milczenia” (ETL 134, do Germany de Gemaux, 7 sierpnia 1902). Do swojej siostry Gosi pisała: „Życie karmelitanki jest milczeniem, stąd też ona kocha je ponad wszystko!” (ETL 98, do siostry, 10 października 1901). „Karmelitanka powinna być milcząca” (ETL 210, do księdza kanonika Angles, 14–16 sierpnia 1904).

o. Wilfrid Stinissen OCD, „Ukryci w miłości”, WKB 2016, ss. 168-169

Odeszli do Boga w Karmelu

1970 † br. Hilarion od św. MN Teresy (Sielicki)
1982 † o. Klemens-Maria od św. MN Teresy (Dziewoński)