Sobota – dzień powszedni – w KARMELU dzień M.B. z Góry Karmel

Podczas lektury ciągłej całej Biblii lub którejś z jej poszczególnych ksiąg możesz codziennie podjąć krótkie czytanie połączone z rozmyślaniem, które będzie lectio divina w ścisłym tego słowa znaczeniu. „Niech jednak o tym pamiętają, że modlitwa towarzyszyć powinna czytaniu Pisma Świętego, by ono było rozmową między Bogiem a człowiekiem”. W tradycji monastycznej często używano określenia ruminatio, oznaczającego przeżuwanie. Przeżuwasz Słowo Boże, rozmyślasz nad nim, stale je powtarzasz.

Można również wybrać czynną formę lectio divina, czyli napisać krótkie rozważanie, najlepiej w formie modlitwy, na podstawie tekstu biblijnego, szczególnie zaczerpniętego z Nowego Testamentu. Teksty Pisma Świętego niosą ze sobą ryzyko, że im więcej razy się je czyta czy ich słucha, tym mniej do nas przemawiają. Pisząc, jesteśmy zmuszeni zagłębić się w tekst. Jeśli nie wiesz, co napisać, uświadom sobie, że Biblia składa się z obietnic i zachęt. Po przeczytaniu fragmentu zadaj sobie pytanie: Co ten tekst ma mi do powiedzenia? Innymi słowy: 1. Czego Bóg ode mnie oczekuje (zachęta)? 2. Co mi obiecuje (obietnica)? Obie te sprawy, zachęta i obietnica, to zresztą jedno i to samo. Obietnice Boże dają ci siłę do wypełnienia Jego woli, a Jego zachęty mają na celu jedynie otwarcie cię na przyjęcie Bożych obietnic. Życie chrześcijańskie zawsze jest zarówno darem, który przyjmujemy, jak i zadaniem, które trzeba wypełnić.

o. Wilfrid Stinissen OCD, „Ukryci w miłości”, WKB 2016, ss. 130-132

Odszedł do Boga w Karmelu

1929 † br. Edmund od św. Eliasza (Zarzycki)