Nie sądź, że pokora przeszkadza mi uznawać dary Boże; wiem, że On uczynił mi wielkie rzeczy i dlatego codziennie opiewam je z poczuciem szczęścia.

św. Teresa od Jezusa

Jezus opowiedział przypowieść: ”Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewska i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich i dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie nimi, aż wrócę. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: Nie chcemy, aby ten królował nad nami. Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. Stawił się więc pierwszy i rzekł: Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min. Odpowiedział mu: Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami. Także drugi przyszedł i rzekł: Panie, twoja mina przysporzyła pięć min. Temu też powiedział: I ty miej władzę nad pięciu miastami” (Łk 19, 12-19). Znany jest nam dalszy ciąg tej przypowieści. Zarządzanie jedną miną to czas doczesnego życia. Powrót człowieka z królewską godnością to przyjęcie Jezusa w godzinie śmierci. Zarządzanie miastami to zapowiedź niezwykłej aktywności, jaka czeka nas w wieczności. Jakaż wielka jest dysproporcja pomiędzy zarządzaniem jedną miną, na którą składało się 100 drachm, a zarządzaniem dziesięcioma miastami, które obejmują ludzi, instytucje, dobra materialne. Dopiero wejście w wieczność rozpoczyna tak naprawdę pochód ku pełni aktywności i rozwoju człowieka. Nie zakopuj więc swoich talentów. Są potrzebne w tym świecie i w przyszłym.