Co to znaczy należeć całkowicie do Jezusa, pełnić tylko Jego wolę, żyć tylko dla Niego? To często powtarzane slogany, ale dotyczą spraw naprawdę wielkiej wagi –życia wiecznego i zbawienia. Często mamy przekonanie, że miarą naszej świętości i zażyłości z Jezusem jest ilość tego, co dla Niego robimy. Dla rozszerzenia Jego Królestwa angażujemy się na wielu polach i działamy. Angażujemy jak największą liczbę ludzi, nie pytając Jezusa, czy to jest Jego wolą. Kimś takim był Szaweł, późniejszy św. Paweł: „Niszczył Kościół, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety, i wtrącał do więzienia”. Wszystko to czynił z gorliwości o zachowanie prawa. Niestety, tak może się skończyć wiele dobrych z początku inicjatyw duszpasterskich – właśnie dlatego, że bardziej realizowano własne wizje, niż szukano woli Jezusa. To dobrze, że ludzie potrafią dać coś z siebie. Ale o większej pokorze i dojrzałości duchowej świadczy fakt, że potrafimy zgodzić się na własną słabość; poprosić o pomoc i przyjąć ją; otworzyć się na dar, którym ktoś chce nas obdarować. Jeszcze trudniej jest być posłusznym – oddać swoją wolę innemu i pozwolić się poprowadzić.