Dusza zjednoczona z Chrystusem żyje Jego życiem przez oddanie się Ukrzyżowanemu, przez przejście z Nim całej drogi krzyżowej. Nikt nie powiedział tego jaśniej i dobitniej niż święty Paweł. On posiadł całą wiedzę Krzyża i rozwinął teologię krzyża, czerpiąc z własnego, najbardziej wewnętrznego doświadczenia.

św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein)

Święty Paweł chlubił się w swych listach z doświadczanych przeciwności: z różnych form prześladowań i niebezpieczeństw, z niezrozumienia, z głodu i pragnienia, z trosk o sprawy zakładanych kościołów. To chlubienie się ma na wskroś ewangeliczną logikę. Na płaszczyźnie naturalnej za każdym razem Apostoł doświadczał przeciwności i utraty, lecz w sferze ducha z każdą ze niewspomnianych przeciwności pomnażał zysk. Chlubił się, ponieważ zauważał, że w sferze ducha mają one doniosłe i pozytywne konsekwencje. Dlatego napisał, że cieszy się z ucisków, bo ”ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota – nadzieję” (Rz 5, 3-4). Ucisk i przeciwności są tworzywem dla wytrwałości, wytrwałość jest tworzywem dla wypróbowanej cnoty, wypróbowana cnota jest tworzywem dla ufności. Ta zaś, złożona w Bogu, nigdy nie zawodzi.