Pierwszy klasztor karmelitanek bosych w Lublinie powstał w 1624 r. przy ul. Świętoduskiej, drugi w 1648 r. przy ul. Staszica. Oba te zgromadzenia połączyły się w jedno w klasztorze Niepokalanego Poczęcia NMP w 1807 r., odstępując klasztor św. Józefa karmelitom bosym. W 1835 r. nastąpiła kasata klasztoru Niepokalanego Poczęcia NMP, który został zamieniony na szpital.

Nawiązując do tych tradycji, siostry Karmelu wesołowskiego z Krakowa dokonały 3 października 1966 r. ponownej fundacji Karmelu, pw. NMP Królowej Polski, w dzielnicy willowej Lublina przy ul. Chmielewskiego. Nie mając tam odpowiednich warunków do życia klauzurowego, zgromadzenie nabyło teren w Dysie blisko Lublina. 31 sierpnia 1982 r. abp Józef Glemp, Prymas Polski, położył kamień węgielny pod nowy klasztor i kaplicę. Siostry przeniosły się do Dysa 20 listopada 1984 r., a 21 listopada 1985 r. abp Bolesław Pylak, ordynariusz lubelski, dokonał uroczystego poświęcenia kaplicy i klasztoru.

Klasztor podjął się fundacji na Ukrainie: w Sofijiwskiej Borszczahiwce niedaleko Kijowa (przy pomocy Karmelu łobzowskiego z Krakowa) oraz w Pokotyliwce, w pobliżu Charkowa. Następnie, w Roku Jubileuszowym 2000 siostry z Dysa wzięły udział w refundacji Karmelu w Betlejem w Ziemi Świętej.